Αναγνώσεις ΙΙΙ

Θυμήθηκα κάποιο πρωί, που είχα πετύχει σ’ ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας, τη στιγμή που έσκαζε το τσώφλι κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή να προβάλει. Περίμενα, περίμενα, αργούσε, κι εγώ βιαζόμουν∙ έσκυψα τότε πάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου. Τη ζέσταινα ανυπόμονα, και το θάμα άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου, με γοργό παρά φύση ρυθμό∙ το τσώφλι άνοιξε όλο, η πεταλούδα πρόβαλε. Μα ποτέ δε θα ξεχάσω τη φρίκη μου: τα φτερά της έμεναν σγουρά, αξεδίπλωτα, όλο της το κορμάκι έτρεμε και μάχουνταν να τα ξετυλίξει, μα δεν μπορούσε∙ μαχούμουν κι εγώ με την ανάσα μου να τη βοηθήσω. Του κάκου∙ είχε ανάγκη από υπομονετικό ωρίμασμα και ξετύλιγμα μέσα στον ήλιο, και τώρα πια ήταν αργά∙ η πνοή μου είχε ζορίσει την πεταλούδα να προβάλει πριν της ώρας, ζαρωμένη κι εφταμηνίτικη. Βγήκε αμέστωτη, κουνήθηκε απελπισμένη, και σε λίγο πέθανε στην απαλάμη μου.

Το πουπουλένιο κουφάρι αυτό της πεταλούδας θαρρώ πως είναι το μεγαλύτερο βάρος που έχω στη συνείδησή μου. Και να, σήμερα κατάλαβα βαθιά: είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους∙ έχεις χρέος ν’ ακολουθάς τον αθάνατο ρυθμό μ’ εμπιστοσύνη.

N. Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

Αναγνώσεις ΙΙ

...ένα παιχνίδι είναι ο έρωτας και εσύ δεν το έμαθες ακόμη.
...
Τι λες πως είναι η ζωή;
Ένα λουλούδι , μια δροσιά, ενα τραγούδι!
Μη με κοιτάς ... Θέλει βουτιά ο έρωτας...

Αλκυόνη Παπαδάκη, από "Το χρώμα του Φεγγαριού"

Βουτάς λοιπόν ή δε βουτάς;

35 και σήμερα

Το ταξίδι έκλεισε!
Φέτος τα Χριστούγεννα θα είμαστε εδώ:



Χιόνι, κρύο -καιρός για δύο-, καλό φαγητό, ωραία γλυκά, γιορτινή ατμόσφαιρα...

Εγώ κι Αυτός Μαζί...

Βιέννη, ερχόμαστε!

Γιατί έτσι θέλω

Σου απλώνω το χέρι
όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ
Σε κοιτώ στα μάτια
όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ
Σου λέω γλυκά λόγια
όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια
Σε αγαπώ
όχι γιατί μπορεί κι εσύ να μ’ αγαπάς
Αλλά, γιατί έτσι θέλω.

Γ.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Λες;

Αγαπημένος μου: -Μα αγάπη μου ξέχασες το κινητό σου; Ποτέ ξανά δεν το έχεις ξεχάσει...
Εγώ: -Μάλλον έχω αρχίσει να γερνάω καρδούλα μου.
Αγαπημένος μου: -Από τώρα; Και τι θα γίνει σε 30 χρόνια;
Εγώ: -Και τι σε νοιάζει τι θα γίνει σε 30 χρόνια;
Αγαπημένος μου: -Τι με νοιάζει; Μα δίπλα σου θα είμαι.
Εγώ: - Γιατί, θα είμαστε μαζί σε 30 χρόνια;
Αγαπημένος μου: -Θα με έχεις ξεκάνει πιο νωρίς ε; Άσε με βρε τουλάχιστον να ζήσω μέχρι τα 60, να χαρώ τα παιδάκια μας!
Εγώ: .... (Σιωπώ αλλά στο πρόσωπο διαγράφεται ένα χαμογελάκι έκπληξης και ευτυχίας).

Κι αφού περάσει το πρώτο σοκ της έκπληξης, βρε λες, σκέφτομαι, σε 30 χρόνια να είμαστε ακόμη μαζί;
Και ναι, το ομολογώ, για πρώτη φορά πιάνω τον εαυτό μου να του αρέσει η ιδέα...

Το πρώτο ΜΑΣ φιλί....

Σ' ένα παγκάκι, πλάι στη θάλασσα...

"ο τρόπος που ΜΕ φιλούσες...
ήταν ο τρόπος που ΣΕ φιλούσα
ήταν το ίδιο
ήταν σαν ο ένας να προκαλεί τον άλλο
και να ανταποκρίνεται
σαν τα χείλη μας να "έψαχναν"
τα χείλη του άλλου
με κάθε τρόπο
έβγαινε από "εκεί" κάθε πιθανό συναίσθημα
σαν να ήταν η μοναδική του διέξοδος
τα χείλη μου... ταίριαξαν στα δικά σου
κόλλησαν
δεν ήθελα, σχεδόν, να αναπνεύσω
και αν το έκανα, ήθελα να ήταν η δική σου ανάσα"

Ένα χρόνο μετά...

"ο τρόπος που ΜΕ φιλάς..
είναι ο τρόπος που ΣΕ φιλώ
είναι το ίδιο
είναι σαν ο ένας να προκαλεί τον άλλο
και να ανταποκρίνεται
σαν τα χείλη μας να "ψάχνουν"
τα χείλη του άλλου
με κάθε τρόπο
βγαίνει από "εκεί" κάθε πιθανό συναίσθημα
σαν να είναι η μοναδική του διέξοδος
τα χείλη μου... ταίριαζουν στα δικά σου
κολλάνε
δεν θέλω, σχεδόν, να αναπνεύσω
και αν το κάνω, θέλω να είναι η δική σου ανάσα"

Σε διψώ...

Όταν κάνω έρωτα μαζί σου
είναι σαν να πίνω θαλασσινό νερό.
Όσο περισσότερο πίνω τόσο περισσότερο διψώ.
Ώσπου δεν γίνεται πια να ξεδιψάσω
αν δεν πιω τη θάλασσα όλη.

Κένεθ Ρέξροθ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Γιώργος Μπλάνας)