28 Μαρ 2007

Πόνος;


When the day is long and the night, the night is yours alone,
When you're sure you've had enough of this life, well hang on.
Don't let yourself go, everybody cries and everybody hurts sometimes.

Sometimes everything is wrong. Now it's time to sing along.
When your day is night alone,
If you feel like letting go,
When you think you've had too much of this life, well hang on.

Everybody hurts. Take comfort in your friends.
Everybody hurts. Don't throw your hand. Oh, no. Don't throw your hand.
If you feel like you're alone, no, no, no, you are not alone

If you're on your own in this life, the days and nights are long,
When you think you've had too much of this life to hang on.

Well, everybody hurts sometimes,
Everybody cries. And everybody hurts sometimes.
And everybody hurts sometimes. So, hold on, hold on.
 ...

27 Μαρ 2007

Ονειρεύομαι...



Ήρθες στη ζωή μου εσύ
κι ο δρόμος μου αλλού μ΄οδηγεί
να κάνω μια καινούρια αρχή δε φοβάμαι

Πίσω αφήνω ότι πονά
και πάω όπου θέλει η καρδιά
με χέρια ενωμένα σφιχτά περπατάμε

Ένα να ΄μαστε για πάντα εμείς
να μη μας χωρίσει κανείς καρδιά μου
Ενα και μαζί να πάμε μακριά
σ΄όλα τα ταξίδια εσύ κοντά μου

Αν τολμάς όλα δικά σου θα γίνουν
εκείνα που τόσο αγαπάς
Αν τολμάς όπου θελήσεις και όπου ζητήσεις
στο τέλος θα πας
Ενα να ΄μαστε για πάντα εμείς
να μη μας χωρίσει κανείς καρδιά μου

Ήρθες στη ζωή μου εσύ
του έρωτα φινάλε κι αρχή
σου δίνω και ψυχή και κορμί σ΄αγκαλιάζω
Κράτα με για πάντα εδώ
στα χέρια σου λιμάνι να βρω
στα μάτια σου τον κόσμο εγώ να κοιτάζω


Ένα να ΄μαστε για πάντα εμείς...

24 Μαρ 2007

Απόψε τραγουδάω...




Επειδή σ' αγαπώ
ως και οι πέτρες ανθίζουν στη γλάστρα
επειδή σ' αγαπώ
το φεγγάρι φιλιέται με τ' άστρα
επειδή σ' αγαπώ
σ' αγαπώ γράφω σ' όλους τους στίχους
επειδή σ' αγαπώ
ξαγρυπνώ στης καρδιάς σου τους ήχους

Επειδή σ' αγαπώ
τα φτερά ξαναράβω στους ώμους
επειδή σ' αγαπώ
ξαναβγαίνω με τσέρκι στους δρόμους
και φωνάζω στους δρόμους
σ' αγαπώ

Επειδή σ’ αγαπώ
τα λαμπιόνια του ο ήλιος ανάβει
επειδή σ' αγαπώ
το κρεβάτι μας είναι καράβι
επειδή σ' αγαπώ
το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει
επειδή σ' αγαπώ
τούτη η λέξη ποτέ δε παλιώνει


Επειδή σ' αγαπώ - Μ. Μητσιάς

19 Μαρ 2007

Αναγνώσεις (Ι)


«Πρέπει να γυρίσουμε στο γραφείο», είπε τελικά η Ιρένε.
«Πρέπει».
Αλλά δε σάλεψαν. Η Ιρένε έκοψε μερικά χορταράκια και τα έφερε στο στόμα της, δαγκώνοντάς τα για να γευτεί το χυμό τους. Γύρισε να κοιτάξει το φίλο της κι εκείνος βούλιαξε στα σκοτεινά της μάτια. Δίχως να σκεφτεί, ο Φρανσίσκο την τράβηξε κοντά του κι αναζήτησε το στόμα της. Ήταν ένα φιλί αγνό, χλιαρό, απαλό, κι ωστόσο είχε το αποτέλεσμα μια υποχθόνιας δόνησης στις αισθήσεις τους. Ένιωσε καθένας την επιδερμίδα του άλλου τόσο συγκεκριμένη και κοντινή, όσο ποτέ άλλοτε, το σφίξιμο των χεριών τους, την οικειότητα μιας επαφής που λαχταρούσε από πάντα. Ένα ζεστό κύμα ξεχύθηκε στα κόκαλα, στις φλέβες, στην ψυχή τους, κάτι που δεν το είχαν γνωρίσει ποτέ ή το είχαν ξεχάσει ολότελα, αφού τίποτα δεν είναι τόσο εύθραυστο όσο η μνήμη της σάρκας. Τα πάντα εξαφανίστηκαν γύρω τους και δεν ένιωθαν παρά τα χείλη τους ενωμένα να παίρνουν και να δίνουν. Στην πραγματικότητα μόλις που ήταν φιλί, η υπόνοια μιας επαφής προσδοκώμενης και αναπόφευκτης, αλλά και οι δυο ήταν βέβαιοι πως αυτό θα ήταν το μοναδικό φιλί που θα μπορούσαν να θυμούνται ως το τέλος της ζωής τους, κι απ’ όλα τα χάδια το μόνο που θ’ άφηνε ανεξίτηλη σφραγίδα στις νοσταλγίες τους. Κατάλαβαν πως ακόμη κι ύστερα από χρόνια θα μπορούσαν ν’ αναπολούν με ακρίβεια το υγρό και θερμό άγγιγμα των χειλιών τους, το άρωμα από το νωπό γρασίδι και τη θυελλώδη έξαρση των ψυχών τους. Αυτό το φιλί κράτησε όσο ένας στεναγμός.

Ιζαμπέλ Αλιέντε, Του Ἐρωτα και της Σκιάς

15 Μαρ 2007

Επιθυμία...



Έτσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε

Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο

Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί

Όχι χώρια


Ν. Δήμου

14 Μαρ 2007

Μια λέξη...


Η λέξη με είχε
με βρήκε
με είπε.
Κι εγώ
μονάχα "ευχαριστώ".
Στη λέξη
μια λέξη.
Ο κόσμος.


Γ. Ρίτσος

Σ' ευχαριστώ που μ' αγαπάς...
Που μου δίνεσαι...
Που είσαι "δίπλα" μου ...πάντα...
Που με στηρίζεις...
Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις...

1 Μαρ 2007

Πρώτη Μάρτη...

σήμερα...Η Άνοιξη ήρθε...
Μια Άνοιξη που μοιάζει σα να μην έφυγε ποτέ... Έξω και...μέσα...


Η ψυχή μου σαλεύει στο πρώτο κάλεσμά σου
Οτι κοιμίζει ο χειμώνας ζωντανεύεις ξανα
Όλα χαμογελάνε στο γλυκό περασμά σου
Όλα μοιάζουν καινούργια και όμως τόσο γνωστά


Το άρωμά σου αέρας που ξυπνάει τα φύλλα
Το άγγιγμά σου ένα ξόρκι απο θρησκεία παλιά
Μια αιτία να υπάρχω η αναμονή σου

Κοιτάω γύρω μου άνοιξη...

Θέλω μαζί σου να μείνω
Στο χορό που έχεις στήσει να μπω και να χαθώ
Απ'το ποτό σου όταν πίνω
Μη ρωτάς, δεν ξέρω αν είμαι δυνατη
Φτιάξε εσύ τις εικόνες
Βάλε χρώμα σε όλες τις γωνιές του μυαλού
Να ενωθώ με το φως σου
Στις άγνωστες πολιτείες του νου...

Το κορμί μου ξυπνάει όταν γυρίζεις κοντά του
Και στο αίμα μου νιώθω ένα γλυκό πυρετό
Μες στο βλέμμα μου χτίζεται ότι έχει γκρεμίσει
Στο καπνό σου ζητάω ένα ψέμα να βρώ

Το άρωμά σου σχεδία μακριά που με πάει
Το άγγιγμά σου μια ζάλη απο θείο ποτό
Μια αιτία να φεύγω ξανά ο ερχομός σου

Κοιτάω γύρω μου άνοιξη...

Θέλω μαζί σου να μείνω
Στο χορό που έχεις στήσει να μπω και να χαθώ
Απ'το ποτό σου όταν πίνω
Μη ρωτάς, δεν ξέρω αν είμαι δυνατη
Φτιάξε εσύ τις εικόνες
Βάλε χρώμα σε όλες τις γωνιές του μυαλού
Να ενωθώ με το φώς σου
Στις άγνωστες πολιτείες του νου...

Μετρώ τις μέρες, μετρώ τις ώρες...